Οι φύλακες των συνόρων

Χθες όπως και κάθε χρόνο στις 28 Μαΐου, γιορτάστηκε στη Ρωσία η «Ημέρα του μεθοριακού φρουρού», η γιορτή των παιδιών με τους πράσινους μπερέδες. Η ημερομηνία έχει προέλευση από το μακρινό 1918.

Τα κρατικά σύνορα της Ρωσίας -χερσαία, θαλάσσια και εναέριος χώρος- πρέπει να φυλάσσονται. Περισσότερες από 15 χώρες έχουν κοινά σύνορα με τη Ρωσία και σε αυτά, τα πράγματα δεν είναι πάντα ήσυχα. Οι συνοριακοί φρουροί, είναι η πρώτη γραμμή άμυνας της χώρας. Κάθε μέρα, ολόκληρο το εικοσιτετράωρο, τα κρατικά σύνορα φυλάνε περισσότερα από 11 χιλιάδες συνοριακά αποσπάσματα, δεκάδες πληρώματα πλοίων, μικρών και μεγάλων, καθώς και αεροπλάνα και ελικόπτερα.

Τα μεθοριακά στρατεύματα έχουν μείνει πιστά στο καθήκον τους, όχι μόνο σε ειρηνικούς, αλλά και στους πιο δύσκολους για τη χώρα καιρούς. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το σχέδιο «Μπαρμπαρόσα», ο Χίτλερ είχε ορίσει χρόνο μόλις 30 λεπτά για την κατάληψη των συνοριακών θέσεων της ΕΣΣΔ. Τα φυλάκια άντεξαν από μια ώρα μέχρι 30 μέρες, όπως συνέβη με τους υπερασπιστές του Φρουρίου της Μπρεστ. Επίσης, στις 13 Ιουλίου 1993, στη Δημοκρατία του Τατζικιστάν, οι συνοριακοί φρουροί του 12ου φυλακίου του αποσπάσματος φύλαξης συνόρων από τη Μόσχα, απέκρουαν επί 11 ώρες τις επιθέσεις Αφγανών και Τατζίκων άτακτων μαχητών. Από τους 48 άντρες, οι 25 έδωσαν τη ζωή τους μένοντας πιστοί τον όρκο τους.

Στη σημερινή Ρωσία, η μεθοριακή υπηρεσία αποτελεί τμήμα της δομής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας, και βρίσκεται απευθείας υπό τις διαταγές του επικεφαλής της τελευταίας. Κάθε συνοριακή υπηρεσία έχει να αντιμετωπίσει τις δικές της απειλές. Στη βορειοδυτική χώρα για παράδειγμα, το προσωπικό έχει να αντιμετωπίσει το λαθρεμπόριο, ενώ οι νότιες περιοχές χαρακτηρίζονται από το υψηλό επίπεδο της τρομοκρατικής απειλής, τη διακίνηση ναρκωτικών και την καταστροφή των βιολογικών πόρων της Κασπίας θάλασσας. Τα προβλήματα στα σύνορα με τα κράτη της Κεντρικής Ασίας έχουν σχεδόν τον ίδιο χαρακτήρα, στον οποίο έρχεται να προστεθεί και η λαθρομετανάστευση. Η περιοχή της Άπω Ανατολής μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο προβληματική, επιφέροντας σημαντικές ζημιές στο κράτος στον οικονομικό, το βιολογικό και τον τομέα των πρώτων υλών.
SOURCE:  110334